ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΓΝΩΜΗ «Κοινωνικές Δομές Αντιμετώπισης της φτώχειας»

Το άρθρο 358 του Ποινικού μας κώδικα τιμωρεί ως πλημμέλημα την παραβίαση της υποχρέωσης των γονέων, προς διατροφή των τέκνων τους. Τιμωρεί ποιο συγκεκριμένα αυτόν τον γονέα που κακόβουλα παραβιάζει την υποχρέωση διατροφής που του έχει επιβάλει ο Νόμος και έχει αναγνωρίσει, έστω και προσωρινά το δικαστήριο, με τρόπο τέτοιο, ώστε ο δικαιούχος (το παιδί του δηλαδή) να υποστεί στερήσεις ή να αναγκασθεί να δεχθεί την βοήθεια άλλων. Ο υπαίτιος γονέας τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα έτος.

Είναι θλιβερό να εκδικάζονται τέτοιες υποθέσεις στα Ελληνικά Δικαστήρια και να βλέπεις κυρίως μητέρες ενός, δύο, τριών ή και τεσσάρων παιδιών να καταθέτουν ότι οι πατεράδες δεν καταβάλουν το παραμικρό ποσό για την διατροφή των παιδιών τους, με αποτέλεσμα τα παιδιά – ανήλικα φυσικά – να ζουν σε ένα διαρκές περιβάλλον στερήσεων και «καταραμένης» φτώχειας που τα βατσινώνει σε όλη τους την ζωή.

Το ζητούμενο δεν είναι η ποινική μεταχείριση του πατέρα, δηλαδή εάν η ποινή φυλάκισης που θα του επιβληθεί θα είναι πέντε μήνες ή ένας χρόνος.

Το ζητούμενο είναι γιατί στην σημερινή Ελληνική κοινωνία υπάρχουν «ουκ ολίγες» περιπτώσεις γονέων, που θέλουν αλλά αδυνατούν λόγω φτώχειας να εκπληρώσουν την υποχρέωση διατροφής έναντι των παιδιών τους.

Η φτώχεια συνιστά παραβίαση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Κανένα ανθρώπινο δικαίωμα δεν μπορεί να το «ζήσει» στο μεγαλείο που του το παρέχει ο νομοθέτης, ο φτωχός, ο ρακένδυτος και ο στερημένος.

Γι’ αυτό και ο λαός μας με την θυμοσοφία του λέει: «πάνω θεό» όλοι έχουμε κάτω θεό» όμως έχουμε όλοι;.

Ο «κάτω θεός» είναι η οικονομική δυνατότητα για αξιοπρεπή διαβίωση.

Η Ελληνική Οικογένεια διέρχεται σήμερα μία φοβερά δύσκολη περίοδο λόγω της οικονομικής κρίσης: Το 30% σχεδόν του ενεργού πληθυσμού έχει οδηγηθεί στην ανεργία και την φτώχεια.

Οι οικογένειες που πεινούν στιγματίζονται ποικιλοτρόπως παρά την αξιοπρέπειά τους.

Παιδιά φτωχών οικογενειών στερούνται βασικών αγαθών υγιούς ανάπτυξης.

Βιάζονται ψυχολογικά να πιέσουν την παιδική τους φύση, που πρέπει να θέλει, να ζητά, να γεύεται, να μην στερείται, να παίζει, να μορφώνεται, να υγιαίνει, να ομορφαίνει, να γελά.

Όποιος δεν έχει ζήσει φτώχεια ή δεν έχει δει φτώχεια, δεν ξέρει τι σημαίνει αντίδραση ενός παιδιού στο «όχι» και στο «μη ζητάς».

Κανένα παιδί δεν μπορεί να διαπαιδαγωγηθεί να μην ζητά, να μην ζηλεύει, να μην πεινά, να μην έχει παιχνίδια, να μην κλαίει γιατί δεν έχει…

Το παιδί που στερείται ξεσπά ακούσια ή και εκούσια, αντανακλαστικά ή και ενσυνείδητα σε συμπεριφορές «αταξικές», δηλαδή κοινωνικά απροσάρμοστες που επικίνδυνο είναι να γεννήσουν παραβατικές ή και ποινικά κολάσιμες πράξεις ή παραλείψεις του, στα χρόνια της εφηβικής, μετεφηβικής και ενήλικης ηλικίας.

Μόνη ελπίδα της Ελληνικής Κοινωνίας στην αντιμετώπιση της φτώχειας, πέραν του εθελοντισμού και της φιλευσπλαχνίας του καθενός ευπόρου, είναι οι «ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ» απ’ τους Δήμους.

Προγράμματα εγκεκριμένα απ’ το Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, συγχρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και ποιο συγκεκριμένα από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και συμβάλουν προς την κατεύθυνση αυτή.

Τα δίκτυα κοινωνικών δομών υποστηρίζουν οικογένειες που πλήττονται οικονομικά και αδυνατούν να ικανοποιήσουν καθημερινά βασικές βιοτικές τους ανάγκες.

Αξιοπρεπής διαβίωση σημαίνει δουλειά, στέγη, δημόσια υγεία.

Δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση έχουν όλοι οι Έλληνες και Ελληνίδες. Ουδείς πρέπει να στερείται αυτού.

Στον Δήμο Σπάρτης στήθηκαν κοινωνικές Δομές, όπως το κοινωνικό παντοπωλείο, το κοινωνικό ιατρείο, το πρόγραμμα βοήθεια στο σπίτι.

Πρέπει περαιτέρω να εμπλουτισθούν και να ενεργοποιηθούν.

Δεν μπορούν όμως να πετύχουν χωρίς όλους εμάς ως εθελοντές.

Το κοινωνικό παντοπωλείο: Παρέχει τρόφιμα, είδη καθημερινής χρήσης και ένδυσης σε άτομα και οικογένειες του Δήμου μας.

Μία δομή που δεν υπάρχει αλλά πρέπει να στηθεί είναι η κοινωνική δομή παροχής συσσιτίου: Να παρέχει καθημερινά γεύμα χωρίς αντίτιμο σε δημότες που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες.

Το κοινωνικό φαρμακείο: Αναγκαία κοινωνική δομή που μπορεί να καλύπτει ανάγκες φαρμακευτικής περίθαλψης κατοίκων του Δήμου, που αποκλείονται απ’ την δημόσια υγεία, παρέχοντάς τους δωρεάν φάρμακα, υγειονομικό υλικό και παραφαρμακευτικά προϊόντα.

Δημοτικός λαχανόκηπος: Μία κοινωνική δομή που θα μπορούσε να παράσχει την δυνατότητα σε δημότες να καλλιεργήσουν το δικό τους ατομικό μερίδιο γης, για να καλύψουν μέρος των αναγκών τους στην σίτιση, ενισχύοντας παράλληλα με την παραγωγή τους και το κοινωνικό παντοπωλείο αλλά και την κοινωνική δομή παροχής συσσιτίου.

Το κέντρο ημερησίας υποδοχής αστέγων: Μία κοινωνική δομή που παρέχει ημερήσια στέγη σε άστεγους και που θα μπορούσε να λειτουργήσει καθημερινά απ’ το πρωί έως το βράδυ σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο του Δήμου, παρέχοντας κοινωνικές υπηρεσίες με δυνατότητες χρήσης λουτρού και πλυντηρίων και με πρόσβαση ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Υπνωτήρια αστέγων: Μία κοινωνική δομή που παρέχει δυνατότητα διανυκτέρευσης αστέγων προσωρινά, όλες τις ημέρες της εβδομάδας απ’ το απόγευμα έως το επόμενο πρωί.

Η τράπεζα χρόνου: Μία κοινωνική δομή που ενισχύει την αλληλεγγύη προσφέροντας στα μέλη της, την δυνατότητα να ανταλλάσουν χωρίς χρήματα, υπηρεσίες και προϊόντα. Καθένας μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες και τα προϊόντα του και να ζητά υπηρεσίες και είδη που έχει ανάγκη.

Γραφείο διαμεσολάβησης: Μία κοινωνική δομή προσφοράς υποστηρικτικών υπηρεσιών πληροφόρησης, σε κατοίκους του Δήμου.

Ενημερώνει τους δημότες για τις κοινωνικές δομές του Δήμου του.

Η «φτώχεια είναι η χειρότερη μορφή βίας» είχε πει ο Μαχατμα Γκάντι.

Δεν αντέχεται. Δεν εξευμενίζεται. Δεν κοροϊδεύεται.

Ο μήνας που τρέχει ανοίγει την αυλαία ενός δύσκολου χειμώνα για την Ελλάδα, που όχι μόνο δεν έχει διέλθει την κρίση, αλλά πρόκειται να την βιώσει περισσότερο από ποτέ φέτος.

Μακάρι να διαψευσθώ: Αν όχι το «προλαμβάνειν» είναι καλύτερο από το «καταστέλειν» κι αν ακούμε την «δίψα μας» ας ενδυναμώσουμε τις κοινωνικές δομές του Δήμου μας, ας στήσουμε νέες, ας προσπαθήσουμε με εθελοντισμό και διάθεση προσφοράς να χαλαρώσουμε την φτώχεια των συνανθρώπων μας, που Σας πληροφορώ είναι μεγάλη και στον Δήμο Σπάρτης.

Χρήστος Α. Πλειώτας

Δικηγόρος