Μια γιορτή γεμάτη ποίηση, αναμνήσεις και βιώματα

Με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση οι μαθητές και το εκπαιδευτικό προσωπικό του 4ου Γυμνασίου Σπάρτης “Γιάννης Ρίτσος” υποδέχθηκαν στο χώρο του σχολείου την κόρη του μεγάλου μας ποιητή Γιάννη Ρίτσου, κ. Έρη Ρίτσου, σε μια γιορτή γεμάτη ποίηση, αναμνήσεις και βιώματα. 

    Μετά το καλωσόρισμα από το διευθυντή κ. Καρρά Θεόδωρο, οι μαθητές Αγγελική Καστρή και Γιάννης Παινέσης απήγγειλαν αποσπάσματα γεμάτα λυρισμό από το “Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού”. Στη συνέχεια ο φιλόλογος κ. Γιάννης Κονδυλόπουλος ανέπτυξε το θέμα “Ο Γιάννης Ρίτσος ανάμεσά μας”, ενώ τη σκυτάλη κατόπιν πήραν οι μαθήτριες της Γ τάξης Μηνακάκη Στεφανία και Φωτοπούλου Μαρίλια, που απήγγειλαν κείμενα που έγραψαν προς τιμή του Γιάννη Ρίτσου. Ακολούθησε η χορωδία του σχολείου, υπό τη διεύθυνση του μουσικού π. Νικολάου Τσάκου, που ερμήνευσε δύο από τα "18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας".  Κιθάρα έπαιξε ο μαθητής Δημήτρης Λιόλιος.

    Ακολούθως ο λόγος δόθηκε στην κόρη του ποιητή, η οποία με αμεσότητα απάντησε στις ερωτήσεις των μαθητών/τριών σχετικά με την προσωπικότητα και το έργο του ποιητή. 

  Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία των τριών χρόνων από τη μετονομασία του σχολείου μας σε 4ο Γυμνάσιο Σπάρτης "Γιάννης Ρίτσος" και την παρακολούθησαν ο Προϊστάμενος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Λακωνίας κ. Παπαδάκος Γεώργιος, ο Προϊστάμενος Εκπαιδευτικών Θεμάτων  κ. Μουρτζίκος Σωτήρης, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου μας κ. Δημάκης Ηλίας, απόφοιτοι του σχολείου μας και, φυσικά, το σύνολο των μαθητών και του εκπαιδευτικού προσωπικού του σχολείου. 

       Με τη σεμνή, αλλά ουσιαστική αυτή εκδήλωση δόθηκε η ευκαιρία στους μαθητές και τις μαθήτριές μας να έρθουν σε επαφή με τον ποιητικό λόγο του Γιάννη Ρίτσου και να διαπιστώσουν ότι εξακολουθεί να είναι επίκαιρος, γιατί είναι διαχρονικός. Γιατί, όπως τονίστηκε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης: 

      “Ο Ρίτσος μάς μίλησε για το φως αυτού του τόπου. Μας τόνισε την αξία του και το χρέος μας απέναντι του: «Να κρύψουμε τούτο το φως | μη μας το πάρουνε κι αυτό». Αυτό το φως μάς παρέδωσε ο ποιητής, πλάι σε όλους τους μεγάλους της γενιάς του, για να το φυλάμε.

     Γιατί ο Ρίτσος ποτέ δεν υποτάχθηκε και δεν παραιτήθηκε από την ελπίδα. Ακόμη και στο σανατόριο, όπου νοσηλεύτηκε για περισσότερα από τρία χρόνια με φυματίωση, δεν έπαψε να ονειρεύεται και να μιλά για αγάπη. Δεν έπαψε να δημιουργεί και να τραγουδά:

Ένα ψηλό παράθυρο είναι το τραγούδι.

Βλέπει στο δρόμο, βλέπει και στον ουρανό.

Από το παράθυρο αυτό βλέπουμε τον κόσμο.”

Ο Διευθυντής

Καρράς Θεόδωρος