Συνέντευξη Λεωνίδα Γρηγοράκου Βουλευτή Λακωνίας στο Ραδιόφωνο ΕΡΑ Τρίπολης

Δημοσιογράφος: Χρόνια πολλά και καλή χρονιά κύριε Γρηγοράκο. Πολλά ακούγονται τις τελευταίες μέρες για την επιστροφή σας στο ΠΑΣΟΚ. Είναι αλήθεια;

Λ. Γρηγοράκος: Θα ήθελα να διευκρινίσω κάτι. Δεν έφυγα για να επιστρέψω. Ήμουν και παραμένω στο ΠΑΣΟΚ. Δεν έφυγα ποτέ από το ΠΑΣΟΚ. Διαγράφηκα από την Κ.Ο. της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Η σχέση μου με το ΠΑΣΟΚ είναι σχέση ζωής, γιατί είμαι μέλος του από το 1974. Είμαι μέλος από την εποχή της ίδρυσης του κόμματος από τον Ανδρέα Παπανδρέου, γιατί ενσάρκωνε τις προσδοκίες, τις επιθυμίες και τους πόθους ενός μεγάλου λαϊκού ρεύματος. Παραμένω βουλευτής του, γιατί οι αξίες και οι αρχές του δεν έχουν πληγεί από την κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα. Το ΠΑΣΟΚ θέλησε και έβαλε «πλάτη» για να σωθεί η χώρα. Η μείωση της επιρροής του κόμματος σε καμιά περίπτωση δεν συνιστά εγκατάλειψη της φυσιογνωμίας του. Πιστεύω πως το ΠΑΣΟΚ διατηρεί την ταυτότητα ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Εκεί βρίσκομαι και εκεί παραμένω. Πρέπει κάποια στιγμή να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο φυσικός και ηθικός αυτουργός της κρίσης και της χρεοκοπίας στην οποία βρέθηκε η χώρα. Το ΠΑΣΟΚ ήταν μέρος του προβλήματος. Απλώς, είχε την ατυχία να βρεθεί στο πηδάλιο της εξουσίας, όταν ξέσπασε η θύελλα του δημοσιονομικού εκτροχιασμού. Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της κρίσης έχουν ονοματεπώνυμο. Πρόκειται για την νεοκαραμανλική διακυβέρνηση από το 2004 έως το 2009, την οποία φοβούνται να ακουμπήσουν κάποιοι. Και δυστυχώς ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου δεν τόλμησαν να βάλουν στο στόχαστρο αυτή την περίοδο διακυβέρνησης. Όταν το έκαναν, ήταν αργά. Με την ευκαιρία της συζήτησής μας βρήκα κάποια δημοσιεύματα στο τύπο από το 2013. Τότε ήμουν Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών και είχα κάνει κάποιες δηλώσεις σχετικά με τον αριθμό των προσλήψεων στο δημόσιο επί υπουργίας Παυλόπουλου και μου είχαν απαντήσει ο σημερινός Πρόεδρος της ΝΔ, κύριος Μητσοτάκης και ο κύριος Μιχελάκης. Εκείνη την εποχή εγώ είχα στα χέρια μου τα στοιχεία από μια ομάδα εργασίας, που είχα συστήσει με τον τότε διευθυντή του γραφείου μου, τον καθηγητή Πολυτεχνείου, Δημήτρη Ραπακούλια και άλλους 10 επιστήμονες. Τα στοιχεία είχαν ως εξής και σας τα αναφέρω: Η αλήθεια του Προκόπη Παυλόπουλου: το 2004 υπηρετούσαν 470.332 υπάλληλοι. Η αλήθεια του Γιάννη Ραγκούση: το 2009 υπηρετούσαν 865.000 υπάλληλοι. Η αλήθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη: το 2012 υπηρετούσαν 875.000 υπάλληλοι. Από τις 470.000 στις 870.000, ποιος αύξησε κατά 500.000 τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων σε μια πενταετία; Έτσι, λοιπόν θα πρέπει, να δούμε ποιοι ήταν αυτοί που τελικά αύξησαν τόσο πολύ το κράτος με αυτές τις προσλήψεις, με αποτέλεσμα το κράτος να πέσει έξω. Πρέπει κάποια στιγμή, να δούμε την αλήθεια κατάματα και να αποφασίσουμε ποιος είναι αυτός που οδήγησε τη χώρα σε αυτήν τη μεγάλη κρίση και στα όρια της καταστροφής. Αφού το κάνουμε αυτό, τότε μπορούμε να μιλήσουμε καθαρά. Αρκετά δεν μιλούσαμε τόσα χρόνια. Σχετικά τώρα με το θέμα της κεντροαριστεράς. Εγώ πιστεύω πως η ανασύνθεση της προοδευτικής παράταξης, ή θα είναι έργο όλων μας ή δε θα υπάρξει. Είμαι ξεκάθαρος σε αυτό. Δηλαδή, ή θα πάμε να φτιάξουμε κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό στο χώρο της κεντροαριστεράς ή καλύτερα να μην προχωρήσουμε καθόλου. Το να υπάρχουν πολλά μικρά κομματάκια στο χώρο δεν εξυπηρετεί κανέναν.

Δημοσιογράφος: Την Κυριακή η κυρία Διαμαντοπούλου, ο κύριος Φλωρίδης και ο κύριος Ραγκούσης παρουσιάζουν το πρώτο βήμα για την ίδρυση νέου κόμματος.

Λ. Γρηγοράκος: Εκτιμώ την προσπάθεια και προσωπικά όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν βάλει πλάτη για την ανασύνθεση της κεντροαριστεράς. Η κρίση έχει ενσκήψει εδώ και πολλά χρόνια στην χώρα, τώρα πια και η Ελλάδα ουσιαστικά βρίσκεται σε στασιμοχρεοκοπία. Γι’ αυτό, όλοι όσοι έχουμε βάλει πλάτη, για να σωθεί η χώρα -γιατί εκείνη μας νοιάζει-, πρέπει να μαζευτούμε όλοι μαζί. Το ΠΑΣΟΚ έχει πληρώσει το τίμημα γιατί μπήκε μπροστά, για να σωθεί η χώρα. Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει πλουραλισμός στις σκέψεις, στις ιδέες, για να προχωρήσει η χώρα. Αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να ρίξουμε όλοι τους προσωπικούς μας τόνους και να δούμε τα πράγματα διαφορετικά. Να σταματήσουμε τις προσωπικές φιλοδοξίες και αυταρέσκειες, να βάλουμε στην άκρη τα «εγώ» μας και να προχωρήσουμε σε κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό, που θα ακουμπάει τον κόσμο και θα λύνει τα προβλήματα της κοινωνίας και της νεολαίας μας. Γι’ αυτό πρέπει να μαζευτούμε όλοι μαζί να δημιουργήσουμε έναν νέο φορέα, ένα νέο κόμμα. Πριν πάμε σε αυτό πρέπει όλοι να έχουμε λύσει τις μεταξύ μας παρεξηγήσεις. Την δική μου παρεξήγηση με την κυρία Γεννηματά, από την στιγμή που έλαβα την πρόσκληση για το Σάββατο και για την Κεντρική Επιτροπή στην συνέχεια, την έχω λύσει. Γιατί ο χρόνος είναι πανδαμάτωρ και λειαίνει τις όποιες αντιθέσεις. Κοιτάξτε. Ο καθένας έχει την άποψή του. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το ΠΑΣΟΚ, παρά την μειωμένη επιρροή του, παραμένει ο κύριος κορμός για την αναγέννηση της προοδευτικής παράταξης. Γι’ αυτό πιστεύω, ότι το ΠΑΣΟΚ και όλες οι δυνάμεις που βρίσκονται γύρω του πρέπει να συμπορευτούν και να βγούμε όλοι μαζί με μια ενιαία έκφραση. Πιστεύω πως όλοι μας -δυνάμεις, κόμματα, οργανώσεις, κινήσεις πολιτών, προσωπικότητες, στελέχη παλιά και νέα, ανένταχτοι πολίτες, νεολαία- θα πρέπει να δώσουμε μια μεγάλη μάχη για την ανασύνθεση της προοδευτικής παράταξης. Η προσπάθεια θα πρέπει να είναι όλων μας. Θα πρέπει να βάλουμε όλοι «νερό στο κρασί» μας. Μόνο τότε θα μπορέσει να επιτευχθεί η ανασύνθεση της κεντροαριστεράς. Η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έκανε ένα πολύ θετικό βήμα με την συγκέντρωση του Σαββάτου. Βέβαια, έχουμε πολύ χρόνο και δρόμο μπροστά μας. Πιστεύω, πως πρέπει να μπούμε σε έναν γόνιμο διάλογο και να διαμορφώσουμε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις, που θα μας επιτρέψουν να πλησιάσουμε και πάλι την κοινωνία και τους νέους. Με αυτό τον τρόπο, αυτό που θα φτιάξουμε, η κεντροαριστερά, το μεταρρυθμιστικό κέντρο θα έχει μια διακριτή ταυτότητα, ένα νέο αφήγημα. Ο πολιτικός λόγος που χρησιμοποιούσαμε τα προηγούμενα χρόνια κούρασε. Χρειαζόμαστε κάτι καινούριο. Όχι μόνο ο λόγος, αλλά και η ηγεσία που θα προκύψει από όλη αυτή την προσπάθεια, θα πρέπει να ενσαρκώνει ένα καινούριο αφήγημα, για την μετάβαση στη νέα εποχή. Αν κινηθούμε έτσι, τότε θα μας ξανακούσει ο ελληνικός λαός. Αν ο καθένας κοιτά το μαγαζί του, τότε θα γίνουμε μια παρακμιακή ομάδα του κέντρου, που θα αποτελεί κάθε φορά το συμπλήρωμα ενός μεγάλου κόμματος, όπως είναι τώρα η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Εμένα δεν μου αρέσει να είμαι συμπλήρωμα ούτε της ΝΔ ούτε του ΣΥΡΙΖΑ.

Δημοσιογράφος: Αν σταδιακά δείτε ότι δεν προχωρούν τα πράγματα όπως τα περιγράφετε, τι πιστεύετε ότι θα γίνει;

Λ. Γρηγοράκος: Εγώ παραμένω ΠΑΣΟΚ και πιστεύω ότι το σημερινό ΠΑΣΟΚ είναι μια συνέχεια της έκφρασης του 1974. Θεωρώ νομοτελειακή την εξέλιξη να βρίσκομαι στο ΠΑΣΟΚ. Η διαφωνία μου με την κυρία Γεννηματά δεν σήμαινε ποτέ τη διάρρηξη των σχέσεών μου με το ΠΑΣΟΚ. Απλά εξέφρασα μια διαφορετική άποψη από την ηγεσία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Το να μπει κανείς στην πολιτική είναι προσωπική απόφαση. Είναι εθελοντική πράξη. Δεν τον εξαναγκάζει κανείς. Εγώ επέλεξα να είμαι πολιτικός. Πίσω από αυτή την απόφαση δεν υπήρχε κανένας καιροσκοπισμός. Μια καλή δουλειά την είχα και την έχω. Αυτό που ήθελα και θέλω είναι να προσφέρω. Στον στίβο της πολιτικής θα πρέπει πρώτα από όλα να δέχεσαι την κριτική. Για την κριτική μίλησε στο Επιτάφιο και ο Περικλής. Θα πρέπει να δέχεσαι την κριτική των πολιτών και κάθε φορά να βρίσκεις τη χρυσή τομή, το εφικτό ανάμεσα σε όσα θέλει η κοινωνία και όσα πιστεύεις ο ίδιος. Μόνο έτσι μπορείς να προχωρήσεις. Θα πρέπει, λοιπόν, να λύσουμε τις παρεξηγήσεις, να συζητήσουμε και να προχωρήσουμε. Ότι έχουμε διαφορετική άποψη σε κάποια πράγματα, δεν σημαίνει ότι βρισκόμαστε και απέναντι. Πάντα θα πρέπει να γίνεται σεβαστή η άποψη της πλειοψηφίας. Ο κύκλος της εσωστρέφειας του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να κλείσει οριστικά, με τη δημιουργία ενός χώρου που θα εκπροσωπεί τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας για τα προσεχή 30 με 40 χρόνια. Εάν δε γίνει αυτό, πηγαίνουμε σε εκλογές και τότε, ο μεταρρυθμιστικός χώρος του κέντρου -που κάθε φορά δίνει τις λύσεις σε παγκόσμιο πολιτικό επίπεδο- θα καταστεί κάτι το ξεπερασμένο και θα αργήσει πολύ να δώσει κάτι καινούριο και λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη. Αυτή την φορά είναι αναγκαία όσο ποτέ η δημιουργία ενός νέου φορέα στον προοδευτικό χώρο.